ประวัติการชุบกัลวาไนซ์

ในปี พ.ศ. 2379 โซเรลในฝรั่งเศสได้นำสิทธิบัตรหลายฉบับสำหรับกระบวนการเคลือบเหล็กโดยการจุ่มลงในสังกะสีหลอมเหลวหลังจากทำความสะอาดครั้งแรกเขาให้ชื่อกระบวนการนี้ว่า 'การชุบสังกะสี'
ประวัติของการชุบสังกะสีเริ่มต้นเมื่อ 300 กว่าปีที่แล้ว เมื่อนักเล่นแร่แปรธาตุผู้เป็นนักเคมีคนหนึ่งฝันถึงเหตุผลที่จะแช่เหล็กสะอาดลงในสังกะสีหลอมเหลว และความประหลาดใจของเขาก็คือ การเคลือบสีเงินแวววาวได้พัฒนาบนเหล็กนี่จะเป็นขั้นตอนแรกในการกำเนิดของกระบวนการชุบสังกะสี
เรื่องราวของสังกะสีมีความเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดกับประวัติศาสตร์ของการชุบสังกะสีเครื่องประดับที่ทำจากโลหะผสมที่มีสังกะสี 80% ถูกค้นพบย้อนหลังไปถึง 2,500 ปีทองเหลือง ซึ่งเป็นโลหะผสมของทองแดงและสังกะสี มีการสืบย้อนไปถึงอย่างน้อยในศตวรรษที่ 10 ก่อนคริสต์ศักราช โดยทองเหลือง Judean ที่พบในช่วงนี้มีสังกะสี 23%
ข้อความทางการแพทย์ที่มีชื่อเสียงของอินเดีย ชื่อจารกา สัมฮิตา ซึ่งเขียนเมื่อประมาณ 500 ปีก่อนคริสตกาล กล่าวถึงโลหะที่เมื่อออกซิไดซ์แล้วจะเกิดพุชปันจัน หรือที่รู้จักในชื่อ 'ขนแกะนักปรัชญา' ซึ่งคิดว่าเป็นซิงค์ออกไซด์ข้อความแสดงรายละเอียดการใช้ครีมทาตาและการรักษาแผลเปิดจนถึงทุกวันนี้ ซิงค์ออกไซด์ใช้สำหรับสภาพผิว ในครีมคาลาไมน์และขี้ผึ้งฆ่าเชื้อจากอินเดีย การผลิตสังกะสีได้ย้ายไปยังประเทศจีนในศตวรรษที่ 17 และ 1743 ได้เห็นโรงถลุงสังกะสีในยุโรปแห่งแรกที่ก่อตั้งขึ้นในบริสตอล

ในปี ค.ศ. 1824 เซอร์ฮัมฟรีย์เดวีได้แสดงให้เห็นว่าเมื่อโลหะสองชนิดที่ไม่เหมือนกันเชื่อมต่อกันด้วยไฟฟ้าและจุ่มลงในน้ำ การกัดกร่อนของโลหะหนึ่งจะเร่งขึ้นในขณะที่อีกโลหะหนึ่งได้รับระดับการป้องกันจากงานนี้ เขาแนะนำว่าพื้นทองแดงของเรือเดินทะเลทำด้วยไม้ (ตัวอย่างแรกสุดของการป้องกันแบบคาโธดิกที่ใช้งานได้จริง) สามารถป้องกันได้โดยติดเหล็กหรือแผ่นสังกะสีไว้กับพวกมันเมื่อเปลือกไม้ถูกแทนที่ด้วยเหล็กและเหล็กกล้า แอโนดสังกะสียังคงใช้อยู่
ในปี ค.ศ. 1829 Henry Palmer แห่ง London Dock Company ได้รับสิทธิบัตรสำหรับ 'แผ่นโลหะแบบเยื้องหรือลูกฟูก' การค้นพบของเขาจะส่งผลกระทบอย่างมากต่อการออกแบบอุตสาหกรรมและการชุบสังกะสี